229 lat temu 3 maja 1791 r. na Zamku Królewskim w Warszawie Sejm Czteroletni uchwalił Konstytucję. Jej autorami byli król Stanisław August Poniatowski, Ignacy Potocki i Hugo Kołłątaj. Był to bardzo nowatorski, jak na tamte czasy, dokument. Wprowadzał on trójpodział władzy na ustawodawczą (dwuizbowy parlament: Izba Poselska i Izba Senacka), wykonawczą i sądowniczą ( rada królewska i pięciu ministrów).
Konstytucja ograniczała prawa sejmików ziemskich i przywileje szlachty zagrodowej (tzw. gołoty). Znosiła liberum veto i wolną elekcję. Potwierdzała przywileje mieszczańskie. Dawała mieszczanom prawo do nabywania szlachectwa i posiadania majątków ziemskich, zajmowania stanowisk w administracji publicznej i stanowisk oficerskich w armii. Znosiła poddaństwo chłopów.
W dniu 3 maja 1791 roku, na mocy konstytucji, zmieniła się nazwa państwa. Przestała istnieć Rzeczpospolita Obojga Narodów, a w jej miejsce została powołana Rzeczpospolita Polska.Wprowadzono stałą armię, ustanowiono podatki w wysokości 20% dla duchowieństwa, 10% dla szlachty. Szlachta zagrodowa , mieszczanie i chłopi byli zwolnieni z płacenia podatków.
Uchwalono, że religią panującą w kraju będzie katolicyzm, ale zapewniono obywatelom swobodę wyznaniową.
Ustalono też, że co 25 lat będzie się zbierał tzw. Sejm Konstytucyjny, który będzie miał prawo zmieniać i aktualizować zapisy w Konstytucji.
Ustanowiona 3 maja 1791 r. Konstytucja jest doniosłym dziełem polskiej myśli oświeceniowej. Była ona pierwszą tego typu ustawą w Europie i drugą (po Stanach Zjednoczonych) na świecie.
